جمع آمدن ساحران از مداین پیش فرعون و تشریف‏ها یافتن

 و دست بر سینه زدن در قهر خصم او که این بر ما نویس

 دست بر سینه زدن: کنایه از پذیرفتن به ادب و تواضع.

قهر: مقهور ساختن، شکست دادن.

برما نویس: واگذاردن، یعنی به ما واگذار کن.

تشریف: یعنی احترام و بزرگداشت و نیز لباس فاخر و خلعت.

پیشین: پیشا پیش.

پیشین هم بداد: یعنی پیش از آن که هنری از آنها دیده باشد.

نقد و جنس و زاد: یعنی پول و کالا‌.

سابقان: جمع سابق: پیش افتاده. یعنی جادوگرانی که از همه پیش بودند، از دیگر جادوگران برتربودن.

چندان عطا: برگرفته از قرآن کریم است:« قالُوا إِنَّ لَنا لَأَجْراً إِنْ کُنَّا نَحْنُ اَلْغالِبِینَ. قالَ نَعَمْ وَ إِنَّکُمْ لَمِنَ اَلْمُقَرَّبِینَ.»[1]

به اقبال تو شاه غالب آییم: چنان که در قرآن کریم است که ساحران گفتند: بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ اَلْغالِبُونَ. (شعراء، 44)

صفدریم: یعنی دلیر ومبارز، صف شکن.

پا: کنایه از توانایى، قدرت.

ندارد پای ما: یعنی در برابر ما نمی تواند مقاومت کند.

( 1246) سحره نزد فرعون آمدند و به آنها تشریفهاى فراوان داد. ( 1147) وعده‏ها کرد بنده‏ها و اسبها داده از نقد و جنس هر چه بیشتر به آنها بخشید. ( 1248) پس از آن گفت اگر در امتحان موفق شده و بر موسى غلبه کنید. ( 1249) بشما باندازه‏اى عطایا خواهم داد که ما فوق بخشش و سخا باشد. ( 1250) گفتند به اقبال پادشاه بر او غلبه کرده کارش را تباه خواهیم ساخت‏. ( 1251) ما در فن جادو پهلوان هستیم و کسى بپاى ما نمى‏رسد.

ساحران گفتند: فرعونا! به برکت بخت و اقبال بلند تو، ما در این پیکار چیره و غالب خواهیم شد و کار موسی نیز تباه می‌شود. ما در کارخود دلیر و مبارز و در فن سحر و ساحری صف‌شکن هستیم.